Antoni Buliński
(1883-1976), Książ

Urodził się 13 czerwca 1883 roku w Książu jako syn hotelarza i kupca Antoniego Bulińskiego i Katarzyny z d. Zimińska. Szkołę powszechną ukończył w Książu. W 1912 roku przejął przedsiębiorstwo po swoim ojcu. Hotel znajdował się naprzeciwko kościoła św. Mikołaja przy obecnej ulicy Jana Pawła II, w budynku marketu ADA. Ożenił się 21 maja 1912 z Leokadią Piasecką z Wyrzeki. Uczestniczył w I wojnie światowej od 1914 do 1918 jako żołnierz niemiecki w stopniu sierżanta. W walkach pod Verdun został ranny w nogę. Otrzymał Krzyż Żelazny - wysokie odznaczenie bojowe armii niemieckiej.

Powstanie wielkopolskie
Wstąpił do Straży Ludowej w Książu i pełnił służbę z bronią w ręku. Wraz z oddziałem SL wyruszył w nocy 30 grudnia 1918 roku do Śremu na rozbrajanie niemieckiego garnizonu. Ze względu na wiek nie brał udziału w walkach powstańczych na froncie.

Prowadził swoje przedsiębiorstwo (hotel i sklep) z sukcesem do wybuchu II wojny światowej, a początkowo nawet podczas okupacji hitlerowskiej. Od 1919 roku był członkiem Bractwa Strzeleckiego w Książu i użyczał sali swojego hotelu na zebrania brackie. Jego ojciec był cechmistrzem Bractwa do grudnia 1926 roku, on sam już od 1921 roku był członkiem zarządu i aktywnie się udzielał we wszystkich inicjatywach brackich. Był też członkiem wspierającym Ochotniczej Straży Pożarnej. Słynna w Książu sala pana Bulińskiego na piętrze sklepu była miejscem wielu bali i spotkań organizacyjnych w dwudziestoleciu międzywojennym i jeszcze do lat 50. XX wieku. Prowadzenie przedsiębiorstwa w czasach okupacji przerwało aresztowanie przez Gestapo Antoniego i jego córki Janiny 22 sierpnia 1941 roku pod zarzutem zdrady stanu (Hochverrat) za kolportaż prasy podziemnej. Antoni był więziony w Forcie VII w Poznaniu, Janina w Prezydium Policji przy ul. Ratajczaka w Poznaniu. W czasie kilkakrotnych przesłuchań, jakie odbywały się w siedzibie Gestapo (w dzisiejszym Domu Żołnierza przy ul. Niezłomnych) mieli możność kontaktować się wzrokiem i wzajemnie podtrzymywać na duchu. Zostali wypuszczeni na wolność dzięki interwencji wpływowego Niemca (dyrektora majątku Książek) 15 września 1941 roku. Z chwilą aresztowania Antoniego i Janiny okupacyjne władze wysiedliły resztę rodziny, która odtąd mieszkała kątem w podwórzu u państwa Gawrońskich w Rynku. Po II wojnie światowej powrócił do swego domu i do początku lat 50. prowadził sklep spożywczy. Później sklep został przejęty przez Gminną Spółdzielnię Samopomoc Chłopska. Przez Radę Państwa PRL został awansowany do stopnia podporucznika WP. Należał do ZBoWiD-u. Zmarł 22 sierpnia 1976 roku w Poznaniu. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Książu.

ODZNACZENIA:
Wielkopolski Krzyż Powstańczy - uchw. RP 12.22-0.764 z dnia 1966-12-22

ŹRÓDŁA:
Akta ZBoWiD Koło Książ, Koło Śrem
Centralne Archiwum Wojskowe via WTG Gniazdo
Wspomnienia Józefa Jackowiaka

Nowa odsłona KOLEKCJI Wirtualnej Izby Regionalnej Gminy Książ Wielkopolski oraz nowa kolekcja Powstańcy Wielkopolscy Ziemi Ksiąskiej powstały przy finansowym wsparciu Starostwa Powiatowego w Śremie wysiłkiem redaktorów WIR - członków Stowarzyszenia Nasza Gmina.
Nad przebudową całej WIR w zgodzie z nową technologią pracujemy.

gir@ffe