Stefan Karpiński
(1898-1982), Książ

Urodził się 15 sierpnia 1898 roku w Chrzanie w powiecie jarocińskim jako syn robotnika Stanisława Karpińskiego i Konstancji z d. Gasik. Ukończył siedem klas szkoły powszechnej w Chrzanie. Po zakończeniu nauki, 1 kwietnia 1913 roku podjął pracę w cegielni w Książu i zamieszkał w Zakrzewicach. W październiku 1915 roku przeniósł się do Berlina i pracował jako robotnik ziemno-kanalizacyjny. 5 stycznia 1917 roku otrzymał powołanie do niemieckiej armii, do artylerii górskiej, z którą walczył na froncie w Serbii. 24 grudnia 1918 roku zdezerterował i wrócił do Zakrzewic.

Powstanie wielkopolskie i wojna 1919-1921
Przyłączył się do oddziału Straży Ludowej, który w nocy 30 grudnia 1918 roku wyruszył do Śremu w celu rozbrajania niemieckiego garnizonu. Konwojem dowodzili Michał Ziembowski i Jan Cyplik. Na miejscu, gdy okazało się, że koszary niemieckie zostały przejęte bez walki, razem z innymi ochotnikami ksiąskiego oddziału pełnił wartę w miejsce rozbrojonych żołnierzy niemieckich. Został w Śremie, by wstąpić w szeregi tworzącego się wojska powstańczego. Otrzymał przydział do 3 kompanii dolskiej batalionu śremskiego dowodzonej przez ppor. Tomasza Paula. Na początku stycznia 1919 roku wyjechał z kompanią do Biedruska gdzie rozbrajał Niemców i pełnił służbę wartowniczą. Już 6 lutego kompania została przerzucona w rejon ciężkich walk, pod Rawicz. Brał czynny udział w walkach o Miejską Górkę, Słupię, Zieloną Wieś i Wydawy. Podczas jednej z potyczek wraz ze swym oddziałem zdobył trzy miotacze min i jedno działo. Wtedy, jako były artylerzysta górski, zgłosił się do obsługi miotaczy. Wcielony w trakcie walk do 11 PSWlkp (później 69 PP) pozostał w służbie do 14 lipca 1921 roku. Został zdemobilizowany w stopniu szeregowca.

Wrócił do Książa i ponownie podjął pracę w cegielni. W czerwcu 1922 roku zgłosił się na kurs Straży Celnej w Wieleniu. Po ukończeniu kursu od 22 października 1922 roku pełnił służbę w Straży Celnej na komisariacie w Lubawie. W roku 1925 ożenił się z Marianną Sibilską. Z powodu niezdolności do pracy przeszedł na emeryturę w 1937 roku. Przeniósł się do miejscowości Kadziak w pow. jarocińskim, gdzie mieszkał do końca życia. Należał do ZBoWiD-u Koło Jarocin. Zmarł 1 września 1982 roku w Kadziaku. Został pochowany na cmentarzu w Wilkowyi.

Odznaczenia:
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921
Medal Dziesięciolecia Niepodległości
Wielkopolski Krzyż Powstańczy - uchw. RP 02.29-0.40 z dnia 1960-02-29

ŹRÓDŁA:
Archiwa rodzinne
Życiorys napisany własnoręcznie
Centralne Archiwum Wojskowe via WTG Gniazdo

Nowa odsłona KOLEKCJI Wirtualnej Izby Regionalnej Gminy Książ Wielkopolski oraz nowa kolekcja Powstańcy Wielkopolscy Ziemi Ksiąskiej powstały przy finansowym wsparciu Starostwa Powiatowego w Śremie wysiłkiem redaktorów WIR - członków Stowarzyszenia Nasza Gmina.
Nad przebudową całej WIR w zgodzie z nową technologią pracujemy.

gir@ffe