Wojciech Baraniak
(1900-1985), Kiełczynek
Urodził się 4 kwietnia 1900 roku w Chromcu jako syn gospodarza Jana Baraniaka i Katarzyny z d. Grześkowiak. Wkrótce po jego urodzeniu rodzice przenieśli się do Kiełczynka. Ukończył pięć klas szkoły powszechnej w Książu. Od czerwca do listopada 1918 roku w szeregach armii niemieckiej walczył na frontach I wojny światowej w 169 Pułku Piechoty.
Powstanie wielkopolskie i wojna 1919-1921
6 stycznia 1919 roku wstąpił jako ochotnik do 3 kompanii śremskiej, dowodzonej przez ppor. Tomasza Paula z Dolska. Walczył na odcinku Rawicz, m.in. pod Miejską Górką i Kępnem. Po powstaniu przeszedł do służby obowiązkowej w stopniu szeregowca w 3 PSWlkp (później 57 PP). Został zwolniony z wojska w 1922 roku.
Powrócił do Kiełczynka i prowadził rodzinne gospodarstwo rolne. Ożenił się 18 października 1927 roku w Śremie z Antoniną Dworczyńską. W czasie okupacji hitlerowskiej został wysiedlony do Potulic w gminie Nakło, powiat Bydgoszcz. Należał do ZBoWiD-u. W czasach PRL został awansowany na stopień podporucznika za udział w powstaniu wielkopolskim. Zmarł 5 marca 1985 roku w Kiełczynku i został pochowany na cmentarzu parafialnym w Książu.
ODZNACZENIA:
Wielkopolski Krzyż Powstańczy - uchw. RP 12.22-0.2001 z dnia 1969-12-22
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski nr 524-75-13 z dnia 1975-04-23
ŹRÓDŁA:
Akta ZBoWiD Koło Książ, Koło Śrem
Archiwa rodzinne
Centralne Archiwum Wojskowe via WTG Gniazdo
Akta Komisji Weryfikacyjnej Związku Powstańców Wielkopolskich 1936-1939