Ignacy Urbaniak
(1890-1970), Gogolewo

Urodził się 7 czerwca 1890 roku w Gogolewie jako syn Piotra i Agnieszki z d. Lisiak. Już przed wybuchem powstania był mieszkańcem Pleszewa.

Powstanie wielkopolskie i wojna 1919-1921
Należał do Kompanii Pleszewskiej, z którą walczył w Poznaniu, brał udział w walkach w rejonie Krotoszyna, Ostrzeszowa, Zdun i Ligoty. W trakcie walk wcielony do 8 PSWlkp (później 62 PP) przeszedł z pułkiem szlak bojowy. Został zwolniony z wojska w październiku 1921 roku.

Pleszewianie na otrzymaną 27 grudnia 1918 roku o godz. 1700 wiadomość o wybuchu powstania w Poznaniu pospieszyli stolicy Wielkopolski natychmiast z pomocą. Była to kompania pleszewska w sile 80 ludzi pod dowództwem sierż. Antoniego Kozłowicza, do której dołączył w Kowalewie ppor. Feliks Pamin i ppor. Michał Ciążyński. Było to zgodne z umową, którą zawarli 15 grudnia 1918 roku w Poznaniu ppor. Ludwik Bociański i Mieczysław Paluch. Ochotnicy pleszewscy zatrzymali pierwszy pociąg jadący z Kluczborka do Poznania i około godz. 2000 byli już na dworcu głównym w Poznaniu. Tu otrzymali za zadanie wraz z kompanią jarocińską zabezpieczyć dworzec. Po upływie godziny pleszewianie zatrzymali pociąg wiozących żołnierzy niemieckich i pod groźbą ostrzału karabinów maszynowych zmusili wrogów do oddania broni i amunicji, po czym rozbrojony batalion skierowali ku Zbąszyniowi. Po akcji na dworcu pleszewianie ruszyli w kierunku Kaponiery. Dowództwo powstania, wówczas z mjr. Stanisławem Taczakiem na czele, rozkazało pleszewianom zagrodzić drogę niemieckiemu 6 Pułkowi Grenadierów, który próbował dostać się do centrum Poznania. Zadanie zostało wykonane. Pleszewianie powrócili do swego garnizonu. Jednak jeszcze w czasie trwania pierwszej fazy powstania, tj. od 27 grudnia 1918 do 5 stycznia 1919 roku, dokładnie w sylwestra, dowództwo 1 Batalionu Pogranicznego w Szczypiornie, przystępując do opanowania Ostrowa, zwróciło się telefonicznie do garnizonu w Pleszewie z prośbą o przysłanie na pomoc jednej kompanii. Miała ona zabezpieczyć akcję od strony Krotoszyna, okupowanego wówczas jeszcze przez Niemców. W godzinach rannych 1 stycznia 1919 roku pleszewianie pod dowództwem sierż. A. Kozłowicza obsadzili Biadki, ostatnią stację kolejową przed Krotoszynem. Tam właśnie Leon Magnuszewski sam wziął do niewoli 10 Niemców i zdobył karabin maszynowy. Wówczas do kompanii pleszewskiej dołączono opancerzone węglarki nazwane pociągiem pancernym nr 11 "Poznańczyk" oraz 1 kompanię pleszewską dowodzoną przez ppor. F. Pamina. Całością dowodził sierż. A. Kozłowicz. Oddziały pleszewskie ruszyły pod hotel Bazar w Krotoszynie. Wzięły udział w opanowaniu m.in. koszar i poczty. Sierż. Jan Przybylski, plut. Seidel i st. sierż. Z. Metelski wbiegli do ratusza i wywiesili polski sztandar, oznajmiając w ten sposób, że Krotoszyn jest w posiadaniu powstańców. Pleszewianie w całej tej akcji zdobyli 3 karabiny maszynowe, ponad 10 tys. sztuk amunicji, 150 karabinów i 300 granatów ręcznych. 2 stycznia pociągiem przez Jarocin wrócili do Pleszewa, faktycznie od 28 grudnia miasta już wolnego.
[55: Pleszewska Trójka - SP nr 3 im. Powstańców Wielkopolskich w Pleszewie]

Wrócił do Pleszewa, gdzie mieszkał do końca życia. Zmarł 16 stycznia 1970 roku.

Odznaczenia:
Wielkopolski Krzyż Powstańczy - uchw. RP 01.17-0.19 z dnia 1958-01-17

ŹRÓDŁA:
Archiwa rodzinne
Centralne Archiwum Wojskowe via WTG Gniazdo
Pleszewska Trójka SP i Gimnazjum nr 3 w Pleszewie, www.trojka.pleszew.pl/patron-szkoly

Nowa odsłona KOLEKCJI Wirtualnej Izby Regionalnej Gminy Książ Wielkopolski oraz nowa kolekcja Powstańcy Wielkopolscy Ziemi Ksiąskiej powstały przy finansowym wsparciu Starostwa Powiatowego w Śremie wysiłkiem redaktorów WIR - członków Stowarzyszenia Nasza Gmina.
Nad przebudową całej WIR w zgodzie z nową technologią pracujemy.

gir@ffe