Ludwik Szymkowiak
(1897-1972), Chrząstowo
Urodził się 21 sierpnia 1897 roku w Chrząstowie jako syn Józefa i Barbary z d. Jankowska. W 1916 roku został powołany do armii niemieckiej i walczył na frontach I wojny światowej do końca 1918 roku.
Powstanie wielkopolskie
30 grudnia 1918 roku był w Śremie i brał udział w rozbrajaniu niemieckiego garnizonu i przejmowaniu przez Polaków władzy w mieście. Na początku stycznia wstąpił do formującego się wojska powstańczego. Już 6 stycznia 1919 roku wyruszył z batalionem śremskim na front pod Zbąszyń w składzie 1 kompanii dowodzonej przez ppor. Józefa Muślewskiego. Brał udział w ataku na Zbąszyń w bitwie pod Strzyżewem. 18 stycznia batalion śremski został wycofany spod Zbąszynia i 6 lutego wyruszył na front pod Rawicz. Tam wraz z 1 kompanią brał udział w walkach m.in. pod Miejską Górką i Sarnową, W trakcie działań wojennych został wcielony do 11 PSWlkp (później 69 PP) i przeszedł z pułkiem szlak bojowy przez Kępno na Białoruś. 20 czerwca 1920 roku otrzymał przydział do 68 PP też operującego na froncie wschodnim, a następnie został przeniesiony do artylerii: najpierw 14 PACWlkp, potem 17 PAPWlkp. Został zdemobilizowany 12 lipca 1921 roku w stopniu kaprala.
W 1924 roku zamieszkał w Miąskowie w pow. leszczyńskim, gdzie prowadził gospodarstwo rolne. Po wkroczeniu hitlerowców we wrześniu 1939 roku przez miesiąc był więziony w Lesznie. Należał do ZBoWiD-u Koło Osieczna. Za udział w powstaniu wielkopolskim otrzymał awans na podporucznika rezerwy - uchw. RP z dn. 11.11. 1972 r. Zmarł 9 maja 1981 roku i został pochowany w Czerwonej Wsi w pow. kościańskim.
Foto: archiwum rodzinne
Odznaczenia:
Wielkopolski Krzyż Powstańczy - uchw. RP 12.17.-0.1046 z dnia 1958-12-17
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski - uchwała RP z dn. 14.05.1975
ŹRÓDŁA:
Archiwa rodzinne
Centralne Archiwum Wojskowe via WTG Gniazdo