Franciszek Baraniak
(1890-1964), Sebastianowo
Urodził się 23 marca 1890 roku w Sebastianowie jako syn gospodarza Franciszka Baraniaka i Franciszki z d. Wolska. Szkołę powszechną ukończył we Mchach. Przed I wojną światową wyemigrował zarobkowo do Westfalii, gdzie pracował w kopalni węgla. Tam uległ wypadkowi, dzięki czemu w 1914 roku uniknął poboru do armii niemieckiej. Został wcielony do wojska w 1916 roku i służył w okupowanej Belgii. Pod koniec 1918 roku powrócił do Sebastianowa.
Powstanie wielkopolskie i wojna 1919-1921
Wstąpił jako ochotnik do wojsk powstańczych. Na początku stycznia 1919 brał udział w zdobywaniu lotniska Ławica w Poznaniu i do końca powstania służył w jego ochronie. Po powstaniu pozostał w wojsku. Otrzymał przydział do Okręgowego Zapasu Koni nr 7 w Poznaniu, a później do Dowództwa Okręgu Generalnego Pomorze w Grudziądzu. Został zwolniony z wojska 30 września 1920 roku.
Wrócił do Sebastianowa i prowadził rodzinne gospodarstwo rolne. Ożenił się 29 maja 1922 roku w Panience ze Stanisławą Marciniak. Działał w Kółku Rolniczym w Mchach. W czasach PRL za udział w powstaniu wielkopolskim otrzymał awans na podporucznika. Zmarł 31 lipca 1964 roku w Sebastianowie i został pochowany na cmentarzu parafialnym we Mchach.
Był starszym bratem arcybiskupa Antoniego Baraniaka, sekretarza kardynała Stefana Wyszyńskiego.
Odznaczenia:
Wielkopolski Krzyż Powstańczy - Uchwała Rady Państwa 01.24-0.26 z dnia 1958-01-24
ŹRÓDŁA:
Akta ZBoWiD Koło Książ, Koło Śrem
Archiwa rodzinne
Centralne Archiwum Wojskowe via WTG Gniazdo