Leon Strabel
(1900-1978), Książ

Urodził się 22 kwietnia 1900 roku w Gogolewie jako syn sołtysa Augustyna Strabla i Wiktorii z d. Głuszak. Po ukończeniu szkoły powszechnej w Gogolewie i Gimnazjum w Środzie wielkopolskiej, w czerwcu 1918 roku został powołany do armii niemieckiej. Okres szkolenia rekruckiego trwał na tyle długo, że nie walczył na froncie podczas I wojny światowej. W listopadzie 1918 roku wrócił do domu.



Powstanie wielkopolskie

6 stycznia 1919 roku wstąpił ochotniczo do 3 kompanii batalionu śremskiego dowodzonej przez ppor. Tomasza Paula. Początkowo wysłany wraz z kompanią do Biedruska, 6 lutego 1919 roku wyruszył na front pod Rawicz. Brał udział w walkach m.in. pod Miejską Górką, Stwolnem, Słupią i Sarnową. W trakcie kampanii został wcielony do 11 PSWlkp (później 69 PP). Przeszedł z pułkiem szlak bojowy. Najpierw pułk został przemieszczony pod Kępno, gdzie brał udział w potyczkach przygranicznych z Niemcami i częściowo na przygranicznych terenach Śląska. W styczniu 1920 roku wraz pułkiem wyruszył na wojnę polsko-bolszewicką na front białoruski. Ciężko chory, z końcem lipca 1920 roku został odesłany do Warszawy, a stamtąd do Śremu. Od listopada 1920 roku pełnił w garnizonie śremskim służbę wartowniczą.



Po zakończeniu działań wojennych ukończył w Poznaniu szkołę podoficerską przy 55 PP i pełnił służbę w Batalionach Celnych, przemianowanych wkrótce na Straż Celną, początkowo w pow. rawickim, później na granicy południowo wschodniej i w różnych miejscach w Polsce. Z nową reorganizacją i utworzeniem Straży Granicznej w miejsce Straży Celnej w 1928 roku ukończył kurs w Centralnej Szkole Straży Granicznej i otrzymał przydział na Śląsku. W listopadzie 1929 roku ożenił się z Zofią Wenzel z Zawór. Z chwilą wybuchu II wojny światowej ewakuowany na wschód i tam w okolicach Chełma dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał rok w obozie w Brodach jako robotnik przymusowy, potem został odesłany dalej w głąb Rosji. W sierpniu 1941 roku przyłącza się do formowanej Armii Andersa. W obozie w Kitabie (Azja Środkowa) został mianowany wachmistrzem żandarmerii. W kwietniu 1944 rok dotarł z armią do Włoch, gdzie pełnił funkcję dowódcy posterunku przy szpitalu wojennym w Casamassima. W 1946 roku wraz z 2 Korpusem Polskim trafił do Wielkiej Brytanii. Korpus oficjalnie rozwiązano rok później, jednak ze względu na represje nowej władzy w Polsce, nie mógł wrócić do kraju i rodziny. Służył w żandarmerii do 24 maja 1949 roku, kiedy to został zdemobilizowany. Podjął prace w Londynie. Po przejściu na angielską emeryturę i odpowiednich przygotowaniach 16 listopada 1967 roku wrócił do Polski. Zamieszkał z rodziną w Książu. Zmarł 27 czerwca 1978 roku w Książu i został pochowany na tamtejszym cmentarzu parafialnym.



ODZNACZENIA:

Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921

Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami

Medal Zwycięstwa i Wolności 1945

Wielkopolski Krzyż Powstańczy - uchw. RP 12.22-0.2001 z dnia 1969-12-22

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

ŹRÓDŁA:
Centralne Archiwum Wojskowe via WTG Gniazdo
Piotr Radwański Leon Strabel. Człowiek w trybach historii, "Śremski Notatnik Historyczny" nr 8/2011

Nowa odsłona KOLEKCJI Wirtualnej Izby Regionalnej Gminy Książ Wielkopolski oraz nowa kolekcja Powstańcy Wielkopolscy Ziemi Ksiąskiej powstały przy finansowym wsparciu Starostwa Powiatowego w Śremie wysiłkiem redaktorów WIR - członków Stowarzyszenia Nasza Gmina.
Nad przebudową całej WIR w zgodzie z nową technologią pracujemy.

gir@ffe