Franciszek Szydłowski
(1896-1977), Gogolewo
Urodził się 25 października 1896 roku w Gogolewie jako syn robotnika rolnego Antoniego Szydłowskiego i Marii z d. Choryńska. Ukończył cztery klasy szkoły powszechnej, a po zakończeniu nauki pracował na roli w majątku Gaj pod Śremem, należącym do Daniela Kęszyckiego. W 1914 roku został powołany do armii niemieckiej i walczył na frontach I wojny światowej, pod koniec w Belgii. W 1918 roku ranny w głowę został zwolniony z wojska w październiku 1918 roku.
Powstanie wielkopolskie
Po powrocie, w Błociszewie wspólnie z Danielem Kęszyckim organizował tajnie i szkolił ochotników do powstania. Ochotnicy zostali wcieleni do 1 kompanii batalionu śremskiego na początku stycznia 1919 roku. On sam walczył z Danielem Kęszyckim w oddziale karabinów maszynowych i obsługiwał zdobyczny miotacz min, najpierw pod Zbąszyniem od 6 do 18 stycznia 1919, następnie na froncie pod Rawiczem i Kępnem.
Po zakończeniu powstania pracował w majątku w Nochowie. Ożenił się 9 lipca 1922 roku w Śremie z Antoniną Kaźmierczak. Podczas okupacji hitlerowskiej przebywał w Feliksowie i był pracownikiem rolnym. Po zakończeniu II wojny światowej pracował w Gminnej Radzie Narodowej w Śremie. Od 1950 roku był sołtysem wsi Pełczyn (gromada Wyrzeka), w której mieszkał do końca życia. Należał do ZBoWiD-u Koło Książ. W 1972 roku otrzymał awans na podporucznika WP za udział w powstaniu wielkopolskim. Zmarł 12 marca 1977 roku w Pełczynie. Został pochowany na cmentarzu komunalnym w Śremie.
Odznaczenia:
Wielkopolski Krzyż Powstańczy - uchw. RP 01.24-0.25 z dnia 1958-01-24
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski w 1968 roku
Srebrny Krzyż Zasługi w 1969 roku
ŹRÓDŁA:
Akta ZBoWiD Koło Książ, Koło Śrem
Archiwa rodzinne
Centralne Archiwum Wojskowe via WTG Gniazdo