Stanisław Choryński
(1900-1980), Gogolewo

Urodził się 25 września 1900 roku w Gogolewie jako syn małorolnego chłopa Jana Choryńskiego i Wiktorii z d. Szelejewska. Ukończył szkołę powszechną w 1915 roku i kontynuował naukę w Gimnazjum w Śremie do 10 kwietnia 1918 roku. Trzy dni później, 13 kwietnia otrzymał powołanie do niemieckiej armii. Walczył na frontach I wojny światowej do końca. Wrócił do domu 22 grudnia 1918 roku.

Powstanie wielkopolskie i wojna 1919-1921
27 grudnia 1918 roku, będąc przypadkowo w Poznaniu, dołączył do tworzących się oddziałów powstańczych i brał czynny udział w zajmowaniu Komendy Miasta przy pl. Wolności, dwóch Komend Rejonowych, koszar przy ulicy Solnej, na Jeżycach i później przy zdobywaniu lotniska Ławica. Tam został przydzielony do grupy Ryszarda Andryszczaka i wysłany na zdobycie Kościana, Czempinia i Śremu. Ponieważ w Śremie tworzył się batalion wojsk powstańczych, wstąpił do 2 kompanii śremskiej pod dowództwem ppor. Henryka Swinarskiego i 13 stycznia 1919 wyruszył na front pod Leszno. Później został przydzielony do 1 kompanii pod dowództwem ppor. Józefa Muślewskiego i walczył o Rawicz. Brał udział w walkach o Miejską Górkę. W kwietniu 1919 został wyznaczony na patrol w stronę Miejskiej Górki wraz z druhami Rybakiem, Mrozem, Kędzierskim i Mazałowskim. W lasku natrafili na transport konny Niemców. Wydał rozkaz zastrzelenia jadącego konno na czele taboru plutonowego. W ten sposób zdobyli 4 wozy amunicji i minomioty. W czerwcu 1919 roku rozpoczęło się w Biedrusku formowanie 2 Pułku Ułanów Wielkopolskich (później 16 PUWlkp), do którego od razu wstąpił.

Po zakończeniu wojny pozostał w 16 PUWlkp jako podoficer zawodowy do czasu wybuchu II wojny światowej. W okresie okupacji do 1944 roku przebywał w Gostyniu i pracował tam w Fabryce Maszyn Żniwnych przejętej przez Niemców od przedwojennego właściciela Stanisława Grześkowiaka. W maju 1944 pojechał na przepustkę do GG, skąd już nie wrócił. W czerwcu w Lublinie wstąpił do Odrodzonego Wojska Polskiego i w styczniu 1945 roku brał udział w wyzwalaniu Warszawy. W tym samym roku został awansowany do stopnia oficera. Odszedł do cywila w 1950 roku jako niezdolny do pełnienia służby i zamieszkał w Bydgoszczy. Do roku 1958 pracował jako księgowy w kilku przedsiębiorstwach, następnie przeszedł na rentę. Często przyjeżdżał do Książa w odwiedziny do siostry, pani Dyderskiej, żony krawca. Zawsze w tych wizytach towarzyszył mu pies. Zmarł w Bydgoszczy we wrześniu 1980 roku i tam został pochowany.

Odznaczenia:
Wielkopolski Krzyż Powstańczy - uchw. RP 07.30-0.949 z dnia 1964-07-30
Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
Medal za Warszawę

ŹRÓDŁA:
Życiorys napisany własnoręcznie
Centralne Archiwum Wojskowe via WTG Gniazdo

Nowa odsłona KOLEKCJI Wirtualnej Izby Regionalnej Gminy Książ Wielkopolski oraz nowa kolekcja Powstańcy Wielkopolscy Ziemi Ksiąskiej powstały przy finansowym wsparciu Starostwa Powiatowego w Śremie wysiłkiem redaktorów WIR - członków Stowarzyszenia Nasza Gmina.
Nad przebudową całej WIR w zgodzie z nową technologią pracujemy.

gir@ffe