Stanisław Borowczyk
(1898-1975), Kiełczynek
Urodził się 20 kwietnia 1898 roku w Koszkowie w gminie Borek Wielkopolski, pow. gostyński, jako syn Walentego Borowczyka i Marianny z d. Dolata. W szeregach armii niemieckiej brał udział w I wojnie światowej w walkach o Wilno.
Powstanie wielkopolskie i wojna 1919-1921
W grudniu 1918 roku przebywał w Swarzędzu. Stąd, na wieść o przybyciu Ignacego Jana Paderewskiego, ruszył 27 grudnia 1918 do Poznania spontanicznie, wraz z innymi ochotnikami. Brał udział w walkach ulicznych i w zdobywaniu lotniska Ławica w oddziale pod dowództwem plut. Mroczkowskiego. Po powstaniu odbywał służbę obowiązkową w 10 PSWlkp (później 68 PP) i przeszedł z nim szlak bojowy. Został zwolniony z wojska w lipcu 1921 roku.
Ożenił się w 1925 roku w Książu z Magdaleną Janicką i zamieszkał z małżonką w Kiełczynku, gdzie wspólnie prowadzili małe gospodarstwo odziedziczone po rodzicach Magdaleny. Zmarł 19 maja 1975 roku w Książu i został pochowany na tamtejszym cmentarzu parafialnym.
Odznaczenia:
Wielkopolski Krzyż Powstańczy - uchw. RP 11.04-0.899 z dnia 1958-11-04
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
ŹRÓDŁA:
Akta ZBoWiD Koło Książ, Koło Śrem
Centralne Archiwum Wojskowe via WTG Gniazdo
Akta Komisji Weryfikacyjnej Związku Powstańców Wielkopolskich 1936-1939