Wirtualna Izba Regionalna Gminy Książ Wielkopolski

Ludzie

Stefan Karpiński

powstaniec wielkopolski
[ur. 1898 - zm. 1982]

Źródło: Powstańcy Wielkopolscy Ziemi Ksiąskiej
Autor: Tomasz Jankowski, Katarzyna Gwincińska, Bohdan Kaczmarek

Miejsce: Książ [ob. Książ Wielkopolski]

Urodził się 15 sierpnia 1898 roku w Chrzanie w powiecie jarocińskim jako syn robotnika Stanisława Karpińskiego i Konstancji z d. Gasik. Ukończył siedem klas szkoły powszechnej w Chrzanie. Po zakończeniu nauki, 1 kwietnia 1913 roku podjął pracę w cegielni w Książu i zamieszkał w Zakrzewicach. W październiku 1915 roku przeniósł się do Berlina i pracował jako robotnik ziemno-kanalizacyjny. 5 stycznia 1917 roku otrzymał powołanie do niemieckiej armii, do artylerii górskiej, z którą walczył na froncie w Serbii. 24 grudnia 1918 roku zdezerterował i wrócił do Zakrzewic.

Powstanie wielkopolskie i wojna 1919-1921
Przyłączył się do oddziału Straży Ludowej, który w nocy 30 grudnia 1918 roku wyruszył do Śremu w celu rozbrajania niemieckiego garnizonu. Konwojem dowodzili Michał Ziembowski i Jan Cyplik. Na miejscu, gdy okazało się, że koszary niemieckie zostały przejęte bez walki, razem z innymi ochotnikami ksiąskiego oddziału pełnił wartę w miejsce rozbrojonych żołnierzy niemieckich. Został w Śremie, by wstąpić w szeregi tworzącego się wojska powstańczego. Otrzymał przydział do 3 kompanii dolskiej batalionu śremskiego dowodzonej przez ppor. Tomasza Paula. Na początku stycznia 1919 roku wyjechał z kompanią do Biedruska gdzie rozbrajał Niemców i pełnił służbę wartowniczą. Już 6 lutego kompania została przerzucona w rejon ciężkich walk, pod Rawicz. Brał czynny udział w walkach o Miejską Górkę, Słupię, Zieloną Wieś i Wydawy. Podczas jednej z potyczek wraz ze swym oddziałem zdobył trzy miotacze min i jedno działo. Wtedy, jako były artylerzysta górski, zgłosił się do obsługi miotaczy. Wcielony w trakcie walk do 11 PSWlkp (później 69 PP) pozostał w służbie do 14 lipca 1921 roku. Został zdemobilizowany w stopniu szeregowca.

Wrócił do Książa i ponownie podjął pracę w cegielni. W czerwcu 1922 roku zgłosił się na kurs Straży Celnej w Wieleniu. Po ukończeniu kursu od 22 października 1922 roku pełnił służbę w Straży Celnej na komisariacie w Lubawie. W roku 1925 ożenił się z Marianną Sibilską. Z powodu niezdolności do pracy przeszedł na emeryturę w 1937 roku. Przeniósł się do miejscowości Kadziak w pow. jarocińskim, gdzie mieszkał do końca życia. Należał do ZBoWiD-u Koło Jarocin. Zmarł 1 września 1982 roku w Kadziaku. Został pochowany na cmentarzu w Wilkowyi.

Odznaczenia:
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921
Medal Dziesięciolecia Niepodległości
Wielkopolski Krzyż Powstańczy - uchw. RP 02.29-0.40 z dnia 1960-02-29

Sygnatura: OS-00339

Jeśli możesz uzupełnić opis tego obiektu, napisz do nas: wir.ksiazwlkp[@]gmail.com. Użyj sygnatury obiektu (dwie linie wyżej).

Obiekty powiązane.