Katalogi: |
Zdjęcia i ryciny |
Dokumenty |
Mapy i herby |
Dawna prasa |
Ludzie |
Legendy i mity |
Przedmioty |
Artykuły |
Bibliografia |
Szukaj według: |
Okresy |
Miejscowości |
Tematy |
Indeks osób |
Projekt WIR: |
O projekcie |
Redakcja |
Ludzie | [ powrót ] Powstanie Wielkopolskie |
Stanisław Choryński powstaniec wielkopolski [ur. 1900 - zm. 1980] Źródło: Powstańcy Wielkopolscy Ziemi Ksiąskiej Autor: Tomasz Jankowski, Katarzyna Gwincińska, Bohdan Kaczmarek Miejsce: Gogolewo Urodził się 25 września 1900 roku w Gogolewie jako syn małorolnego chłopa Jana Choryńskiego i Wiktorii z d. Szelejewska. Ukończył szkołę powszechną w 1915 roku i kontynuował naukę w Gimnazjum w Śremie do 10 kwietnia 1918 roku. Trzy dni później, 13 kwietnia otrzymał powołanie do niemieckiej armii. Walczył na frontach I wojny światowej do końca. Wrócił do domu 22 grudnia 1918 roku. Powstanie wielkopolskie i wojna 1919-1921 27 grudnia 1918 roku, będąc przypadkowo w Poznaniu, dołączył do tworzących się oddziałów powstańczych i brał czynny udział w zajmowaniu Komendy Miasta przy pl. Wolności, dwóch Komend Rejonowych, koszar przy ulicy Solnej, na Jeżycach i później przy zdobywaniu lotniska Ławica. Tam został przydzielony do grupy Ryszarda Andryszczaka i wysłany na zdobycie Kościana, Czempinia i Śremu. Ponieważ w Śremie tworzył się batalion wojsk powstańczych, wstąpił do 2 kompanii śremskiej pod dowództwem ppor. Henryka Swinarskiego i 13 stycznia 1919 wyruszył na front pod Leszno. Później został przydzielony do 1 kompanii pod dowództwem ppor. Józefa Muślewskiego i walczył o Rawicz. Brał udział w walkach o Miejską Górkę. W kwietniu 1919 został wyznaczony na patrol w stronę Miejskiej Górki wraz z druhami Rybakiem, Mrozem, Kędzierskim i Mazałowskim. W lasku natrafili na transport konny Niemców. Wydał rozkaz zastrzelenia jadącego konno na czele taboru plutonowego. W ten sposób zdobyli 4 wozy amunicji i minomioty. W czerwcu 1919 roku rozpoczęło się w Biedrusku formowanie 2 Pułku Ułanów Wielkopolskich (później 16 PUWlkp), do którego od razu wstąpił. Po zakończeniu wojny pozostał w 16 PUWlkp jako podoficer zawodowy do czasu wybuchu II wojny światowej. W okresie okupacji do 1944 roku przebywał w Gostyniu i pracował tam w Fabryce Maszyn Żniwnych przejętej przez Niemców od przedwojennego właściciela Stanisława Grześkowiaka. W maju 1944 pojechał na przepustkę do GG, skąd już nie wrócił. W czerwcu w Lublinie wstąpił do Odrodzonego Wojska Polskiego i w styczniu 1945 roku brał udział w wyzwalaniu Warszawy. W tym samym roku został awansowany do stopnia oficera. Odszedł do cywila w 1950 roku jako niezdolny do pełnienia służby i zamieszkał w Bydgoszczy. Do roku 1958 pracował jako księgowy w kilku przedsiębiorstwach, następnie przeszedł na rentę. Często przyjeżdżał do Książa w odwiedziny do siostry, pani Dyderskiej, żony krawca. Zawsze w tych wizytach towarzyszył mu pies. Zmarł w Bydgoszczy we wrześniu 1980 roku i tam został pochowany. Odznaczenia: Wielkopolski Krzyż Powstańczy - uchw. RP 07.30-0.949 z dnia 1964-07-30 Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 Medal za Warszawę | [«] [»] |
Sygnatura: OS-00202 Fot. Zasoby własne | Autor: WIR |