Katalogi: |
Zdjęcia i ryciny |
Dokumenty |
Mapy i herby |
Dawna prasa |
Ludzie |
Legendy i mity |
Przedmioty |
Artykuły |
Bibliografia |
Szukaj według: |
Okresy |
Miejscowości |
Tematy |
Indeks osób |
Projekt WIR: |
O projekcie |
Redakcja |
Ludzie | [ powrót ] |
Maksymilian Budzyń powstaniec wielkopolski [ur. 1892 - zm. 1967] Źródło: Powstańcy Wielkopolscy Ziemi Ksiąskiej Autor: Tomasz Jankowski, Katarzyna Gwincińska, Bohdan Kaczmarek Miejsce: Książ [ob. Książ Wielkopolski] Urodził się 29 września 1892 roku w Książu jako syn Ignacego Budzynia i Anny z d. Matysiak. Rodzina przeniosła się w okolice Mieszkowa i tam ukończył siedem klas szkoły powszechnej. Po zakończeniu nauki pracował przy rodzicach. W roku 1912 został powołany do wojska niemieckiego w którym przebywał do października 1918 roku. Powstanie wielkopolskie Na ochotnika wstąpił 15 grudnia 1918 roku do polskiego oddziału utworzonego w koszarach w Jarocinie po wybuchu rewolucji i powołaniu Rady Żołnierskiej. Pełnił służbę wartowniczą na stacji kolejowej do 30 grudnia 1918 roku. Służba ta polegała na kontrolowaniu pociągów i skutecznym rozbrajaniu transportów wojskowych. W styczniu 1919 roku, wraz z tzw. latającymi kompaniami jarocińskimi, brał udział w bitwach o Krotoszyn, Zduny, Kobylin, Pakosław, Rawicz i Rydzynę pod zmiennym dowództwem ppor. Stanisława Krystkofiaka, por. Jana Szymańskiego i Bronisława Kirchnera (dowódcy batalionu jarocińskiego). Od 27 stycznia do 18 lutego 1919 roku walczył w Grupie Leszno pod dowództwem Stanisława Krystkofiaka. Po zakończeniu powstania wrócił do Mieszkowa i zatrudnił się na kolei. W II Rzeczpospolitej należał do mieszkowskiego Bractwa Kurkowego. Zmarł 11 marca 1967 roku w Mieszkowie i tam został pochowany. Odznaczenia: Wielkopolski Krzyż Powstańczy - uchw. RP 02.29-0.40 z dnia 1960-02-29 | |
Sygnatura: OS-00200 Fot. Zasoby własne | Autor: WIR |