Katalogi: |
Zdjęcia i ryciny |
Dokumenty |
Mapy i herby |
Dawna prasa |
Ludzie |
Legendy i mity |
Przedmioty |
Artykuły |
Bibliografia |
Szukaj według: |
Okresy |
Miejscowości |
Tematy |
Indeks osób |
Projekt WIR: |
O projekcie |
Redakcja |
Ludzie | [ powrót ] Powstanie Wielkopolskie |
Wacław Andrzejewski powstaniec wielkopolski [ur. 1894 - zm. 1971] Źródło: Powstańcy Wielkopolscy Ziemi Ksiąskiej Autor: Tomasz Jankowski, Katarzyna Gwincińska, Bohdan Kaczmarek Miejsce: Radoszkowo Urodził się 11 września 1894 roku w Radoszkowie jako syn gospodarza Józefa Andrzejewskiego i Eleonory z d. Szymańska. W Książu ukończył siedmioklasową szkołę podstawową, następnie ukończył trzyletnią Szkołę Rolniczą w Bojanowie. W roku 1914 został powołany do niemieckiej armii i w jej szeregach walczył w I wojnie światowej na froncie francuskim. Pod koniec 1918 roku zdezerterował. Powstanie wielkopolskie i wojna 1919-1921 Brał udział w powstaniu z bronią w ręku. 28 grudnia 1918 roku uczestniczył w oswobodzeniu Brzeźna i okolicy, potem Skoków i okolicy. Wstąpił natychmiast do oddziałów powstańczych w Wągrowcu. Pod dowództwem ppor. Włodzimierza Kowalskiego (oddział wągrowiecki) brał udział w ciężkich walkach o Szubin, Rynarzewo, Nakło i Chodzież do 18 lutego 1919 roku. Po zakończeniu powstania wstąpił w szeregi wojska polskiego. Był podoficerem w 11 PSWlkp. Został zdemobilizowany 28 stycznia 1920 roku. 24 kwietnia 1920 roku ożenił się Marią Toboła z Obredy. W roku 1921 wydzierżawił gospodarstwo rolne, z którego się utrzymywał. W roku 1937 ze względu na stan zdrowia zdał dzierżawę i aż do wybuchu II wojny światowej był bezrobotny. Podczas okupacji pracował jako robotnik w Biedrusku. W 1944 roku został aresztowany przez Gestapo i osadzony w Forcie VII w Poznaniu, a następnie przetransportowany do obozu karno-śledczego w Żabikowie, gdzie przebywał aż do wyzwolenia. Po wyzwoleniu otrzymał gospodarstwo poniemieckie w Brzeźnie, gdzie równocześnie pełnił funkcję sołtysa aż do roku 1954. Po ponownym zapadnięciu na zdrowiu przekazał gospodarstwo na skarb państwa i podjął pracę jako robotnik w PGR Brzeźno. W roku 1955 został wybrany na przewodniczącego Gminnej Rady Narodowej w Potrzanowie, a po jej zlikwidowaniu na przewodniczącego GRN Skoki. Funkcję tę pełnił do roku 1961. Od roku 1946 należał do Polskiego Związku Byłych Więźniów Politycznych Hitlerowskich Więzień i Obozów Koncentracyjnych. Był członkiem ZSL i ZBoWiD-u. Zmarł 24 lipca 1971 w Poznaniu. Został pochowany w Poznaniu na cmentarzu Miłostowo. Odznaczenia: Wielkopolski Krzyż Powstańczy - uchw. RP 02.29-0.40 z dnia 1960-02-29 Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 | [«] [»] |
Sygnatura: OS-00195 Fot. Zasoby własne | Autor: WIR |