Wirtualna Izba Regionalna Gminy Książ Wielkopolski

Ludzie

Wojciech Szczepański

powstaniec wielkopolski
[ur. 1896 - zm. 1965]

Źródło: Powstańcy Wielkopolscy Ziemi Ksiąskiej
Autor: Tomasz Jankowski, Katarzyna Gwincińska, Bohdan Kaczmarek

Miejsce: Książ [ob. Książ Wielkopolski]

Urodził się 1 kwietnia 1896 roku w Bronisławiu w pow. średzkim jako syn gospodarza Józefa Szczepańskiego i Elżbiety z d. Nur. Do 16 roku życia pracował w gospodarstwie rodziców, a następnie uczył się zawodu leśniczego w nadleśnictwie Czaszewo w pow. wrzesińskim, gdzie pracował aż do powołania do wojska niemieckiego w roku 1915. W 1916 roku został wysłany na front wschodni. Tam, raniony w pośladki, został wzięty do niewoli rosyjskiej, z której powrócił w 1918 roku. W październiku tego roku został ponownie zaciągnięty do niemieckiej armii, ale zdezerterował i ukrywał się do wybuchu powstania.

Powstanie wielkopolskie i wojna 1919-1921
27 grudnia 1918 roku wstąpił do kompanii grodziskiej i w jej składzie walczył na froncie pod Zbąszyniem i Nowym Tomyślem, pod dowództwem por. Kazimierza Zenktelera. Brał udział w zdobywaniu broni i rozbrajaniu Niemców, w przejmowaniu władzy przez Polaków w Grodzisku i Buku. W trakcie walk na froncie zachodnim został wcielony do 1 Rezerwowego Pułku Piechoty kpt. Kazimierza Zenktelera, przemianowanego później na 155 PP i ostatecznie 73 PP. Przeszedł ze swoim pułkiem szlak bojowy i został zdemobilizowany 9 lipca 1921 roku.

Po powrocie z wojska objął posadę leśniczego w Mchach. W 1922 roku ożenił się w Książu z Władysławą Tylińską. Pracował jako leśniczy do 1931 roku, kiedy to został zwolniony. Osiedlił się w Książu i prowadził sklep bławatów do września 1939. Po wkroczeniu Niemców do Książa jego brat Józef został rozstrzelany w egzekucji 20 października 1939 roku, a on sam był zakładnikiem aż do wysiedlenia 12 grudnia 1939 roku do Sokołowa Podlaskiego. Tam pracował jako pomocnik leśny do 1944 roku. Następnie przeniesiono go do Kocierzowa k. Radomska, gdzie do końca wojny pracował jako ogrodnik. Po powrocie do Książa zajmował się rolnictwem aż do roku 1953, w którym przeszedł na rentę ze względu na zły stan zdrowia. Należał do ZBoWiD-u Koło Książ. Zmarł 17 maja 1965 roku w Książu i został pochowany na tamtejszym cmentarzu parafialnym.

Odznaczenia:
Wielkopolski Krzyż Powstańczy - uchw. RP 12.17-0.1048 z dnia 1958-12-17

Sygnatura: OS-00137

Jeśli możesz uzupełnić opis tego obiektu, napisz do nas: wir.ksiazwlkp[@]gmail.com. Użyj sygnatury obiektu (dwie linie wyżej).

Obiekty powiązane.