Wirtualna Izba Regionalna Gminy Książ Wielkopolski

Ludzie

Wojciech Gołębniak

powstaniec wielkopolski
[ur. 1887 - zm. 1973]

Źródło: Powstańcy Wielkopolscy Ziemi Ksiąskiej
Autor: Tomasz Jankowski, Katarzyna Gwincińska, Bohdan Kaczmarek

Miejsce: Mchy

Urodził się 14 kwietnia 1887 roku w Bielejewie w pow. jarocińskim jako syn Macieja i Magdaleny z d. Rzepka. Skończył czteroklasową szkoły powszechną w Panience. W 14 roku życia zaczął pracę jako robotnik w majątku Mchy. Po ukończeniu 16 lat wyjechał za pracą do Westfalii (Niemcy) i tam pracował jako robotnik na koksowni do 1908 roku, kiedy to otrzymał powołanie do armii niemieckiej, do 10 Pułku Artylerii w Strasburgu. Służbę w tej jednostce ukończył w 1910 roku i wrócił do Mchów. Rok później ożenił się z Agnieszką Piotrowską i pracował w mchowskich dobrach do jesieni 1914, do momentu mobilizacji. Wcielony do armii niemieckiej z przydziałem do 89 Dywizji Artylerii w Poznaniu został wysłany na front rosyjski pod Łapy i Białystok. Walczył na froncie rosyjskim do 1917 roku, następnie na froncie francuskim do października 1918 roku, skąd wyjechał na urlop do domu i do armii niemieckiej już nie wrócił.

Powstanie wielkopolskie i wojna 1919-1921
W drugiej połowie listopada 1918 roku wstąpił do oddziału Straży Ludowej na odcinku Książ-Mchy i pełnił w niej służbę w drużynie Stanisława Wawrzyniaka, zanim ten nie poszedł na front z początkiem stycznia 1919 roku. Jako członek Straży Ludowej pełnił służbę wartowniczą w punktach strategicznych oraz służbę utrzymania porządku w Mchach, Książu i Śremie. W skutek ciężkiej choroby, jako niezdolny do dalszej służby, dnia 14 stycznia 1919 roku został zwolniony z wojska.

Po powstaniu pozostał w Mchach. Do końca II wojny światowej pracował w majątku Mchy jako maszynista - obsługiwał lokomobilę parową, po wojnie - w zorganizowanym tutaj Państwowym Gospodarstwie Rolnym. Podczas okupacji hitlerowskiej zginął syn, z czym obydwoje do końca życia nie mogli się pogodzić. Byli niezwykle życzliwi dla dzieci sąsiadów, którym Wojciech czytał książki i opowiadał polskie legendy. Zakończył pracę 26 kwietnia 1962 roku i następnego dnia przeniósł się z żoną do Państwowego Domu Rencistów w Pleszewie, w którym jako pensjonariusze przebywali do końca życia. Należał do ZBoWiD-u Koło Pleszew. Zmarł 23 grudnia 1973 roku w Pleszewie i tam został pochowany.

Odznaczenia:
Wielkopolski Krzyż Powstańczy - uchw. RP 12.17.-0.1046 z dnia 1958-12-17

Sygnatura: OS-00128

Jeśli możesz uzupełnić opis tego obiektu, napisz do nas: wir.ksiazwlkp[@]gmail.com. Użyj sygnatury obiektu (dwie linie wyżej).

Obiekty powiązane.