Katalogi: |
Zdjęcia i ryciny |
Dokumenty |
Mapy i herby |
Dawna prasa |
Ludzie |
Legendy i mity |
Przedmioty |
Artykuły |
Bibliografia |
Szukaj według: |
Okresy |
Miejscowości |
Tematy |
Indeks osób |
Projekt WIR: |
O projekcie |
Redakcja |
Ludzie | [ powrót ] |
Józef Guzik kierownik Szkoły Powszechnej w Książu [ur. 1895 - zm. 1943] Źródło: Archiwum rodzinne Autor: Tomasz Jankowski Miejsce: Książ [ob. Książ Wielkopolski] Urodził się 3 lipca 1895 roku w Głowience (powiat krośnieński, gmina Miejsce Piastowe) jako syn gospodarza Jana Guzika i Zofii z domu Guzik. Po uzyskaniu wykształcenia nauczycielskiego wyjeżdża do Wielkopolski w poszukiwaniu pracy. Zamieszkuje w Chrząstowie, a pierwszą pracę jako aplikant podejmuje w Olszy. 24 listopada 1923 roku w Śremie żeni się z Heleną Zofią Buck, urodzoną 7 maja 1904 roku w Chwałkowie Kościelnym (rodzicami chrzestnymi Heleny zostało małżeństwo z Mchów - nauczyciel Stefan Klitsche i jego żona Maria z domu Tomaszewska), córką nauczyciela Wilhelma Jana Bucka z Chwałkowa. 1 października 1924 roku małżonkowie przeprowadzają się do Książa i zamieszkują w budynku szkoły przy ulicy Floriana Dąbrowskiego. 14 października 1924 roku (od roku 1982 oficjalnie Dzień Edukacji Narodowej) przychodzi na świat syn Jerzy Stanisław. Około roku 1930 Józef Guzik zostaje mianowany kierownikiem Szkoły Powszechnej w Książu. Był członkiem Kurkowego Bractwa Strzeleckiego. Król Żniwny roku 1932. 12 grudnia 1939 roku wraz z rodzina zostaje wysiedlony do Generalnego Gubernatorstwa i udaje się w rodzinne strony. Zamieszkuje we Wrocance, gdzie podejmuje pracę nauczycielską w okresie IV 1940 - III 1943. Zmarł 26 marca 1943 roku we Wrocance na zapalenie płuc. Pogrzeb odbył się w niedzielę 28 marca we Wrocance i był wielką manifestacją zgromadzonego licznie tamtejszego społeczeństwa. Po wojnie żona wraz z synem przeprowadzają się do Śremu. Helena Guzik umiera 10 września 1964 roku w Śremie i zostaje pochowana na cmentarzu parafialnym. Józef Guzik zapisał się w pamięci mieszkańców Książa i Wrocanki jako nauczyciel z powołania, zawsze serdeczny i pomocny. Zaprzyjaźniony z wieloma rodzinami, żył z nimi jak rodzina. Zapamiętany jako nauczyciel krzewiący polskiego ducha i postawę patriotyczną. Cześć Jego Pamięci!!! Dziękujemy wnukowi - Piotrowi Guzikowi - za pomoc w uzupełnieniu biogramu. | |
Sygnatura: OS-00100 Fot. Zasoby własne | Autor: WIR |