Stanisław Talarczyk
(1896-1974), Chwałkowo Kościelne
Urodził się 15 kwietnia 1896 roku w Chwałkowie jako syn Tomasza i Jadwigi z d. Bąk. Z chwilą wybuchu I wojny światowej został powołany do armii niemieckiej i jako artylerzysta walczył na frontach I wojny światowej. Odniósł rany, które nie do końca zostały wyleczone.
Powstanie wielkopolskie i wojna 1919-1921
6 stycznia 1919 roku razem z grupą ochotników z Książa i okolicznych wsi wstąpił w szeregi śremskiego batalionu powstańczego. 13 stycznia wraz z tą formacją wyruszył na front pod Leszno. Tam otrzymał przydział do 2 kompanii dowodzonej przez chor. Mariana Trawińskiego. Brał czynny udział w walkach pod Kąkolewem z niemieckim pociągiem pancernym w plutonie Józefa Michałowicza wspólnie z kompanią borecką dowodzoną przez sierż. Ignacego Talarczyka. Walczył też na odcinku Pawłowice. Jako żołnierz Grupy Leszno został wcielony do 6 PSWlkp, jednak już w marcu 1919 roku otrzymał przydział do 1 Pułku Artylerii Ciężkiej Wielkopolskiej, z którym przeszedł szlak bojowy. Został zdemobilizowany w marcu 1921 roku.
W latach 1921-1939 pracował w zawodzie melioracyjnym. Ożenił się 26 kwietnia 1921 roku z Ludwiką Roszak w Rusku. Ze względu na zagrożenie inwazją niemiecką, jako powstaniec wielkopolski przeniósł się wraz z rodziną w roku 1939 do Lwowa i przebywał w ZSRR do 1942 roku, kiedy wraz z synami wstąpił do tworzącej się Armii Polskiej gen. Andersa. Przez Środkowy Wschód włączony został do 2 Korpusu Polskiego we Włoszech, z którym walczył m. in. pod Monte Casino, Ankoną, Maceratą aż do Bolonii. W grudniu 1946 roku powrócił do kraju. Zamieszkał w Poznaniu i ożenił się ponownie, 22 listopada 1968 roku z Marią Staszek. Zmarł w Poznaniu. Pogrzeb odbył się 6 maja 1974 roku na cmentarzu Junikowo w Poznaniu.
Odznaczenia:
Wielkopolski Krzyż Powstańczy - uchw. RP 01.17-0.19 z dnia 1958-01-17
ŹRÓDŁA:
Archiwa rodzinne
Centralne Archiwum Wojskowe via WTG Gniazdo