Katalogi: |
Zdjęcia i ryciny |
Dokumenty |
Mapy i herby |
Dawna prasa |
Ludzie |
Legendy i mity |
Przedmioty |
Artykuły |
Bibliografia |
Szukaj według: |
Okresy |
Miejscowości |
Tematy |
Indeks osób |
Projekt WIR: |
O projekcie |
Redakcja |
Ludzie | [ powrót ] Powstanie Wielkopolskie |
Wincenty Szynalski powstaniec wielkopolski [ur. 1890 - zm. 1969] Źródło: Powstańcy Wielkopolscy Ziemi Ksiąskiej Autor: Tomasz Jankowski, Katarzyna Gwincińska, Bohdan Kaczmarek Miejsce: Chwałkowo Kościelne Urodził się 5 stycznia 1890 roku w Mieszkowie jako syn Kaspra i Elżbiety z d. Kunsztowicz. W 1898 roku wyjechał z rodzicami do Dortmundu, gdzie ukończył szkołę powszechną i po zakończeniu nauki rozpoczął pracę w hucie metalu. Pracował do wybuchu I wojny światowej w 1914 roku. Wtedy został zmobilizowany do armii niemieckiej. W 1917 roku trafił do niewoli angielskiej i był przetrzymywany jako jeniec na terenie Francji. Na zasadzie porozumienia z rządem francuskim polscy jeńcy mogli wstępować do polskich formacji w łonie armii francuskiej i tak też uczynił. We wrześniu 1918 roku z polskich oddziałów utworzono Armię Polską. Miesiąc później dowództwo objął gen. Józef Haller. Powstanie wielkopolskie i wojna 1919-1921 Wrócił do Polski z Armią Hallera na przełomie kwietnia i maja 1919 roku i przeszedł jej szlak bojowy. Początkowo Hallerczycy wsparli wojska polskie walczące na froncie ukraińskim, jednak wobec zagrożenia granic zachodnich przed podpisaniem traktatu wersalskiego, latem 1919 roku zostali wysłani na front południowo-zachodni. Rozformowanie Armii nastąpiło 1 września 1919 r. Tego dnia Hallerczyków wcielono do struktur Wojska Polskiego. Został wcielony do 11 PSWlkp (później 69 PP) jako telegrafista, gdy pułk stacjonował pod Rawiczem i Kępnem. Został zdemobilizowany 30 września 1920 roku. Ożenił się 3 listopada 1920 roku z Michaliną Patolla w Chwałkowie i tam zamieszkał po zwolnieniu z wojska. Z braku pracy wyjechał w 1921 roku na Górny Śląsk. Pracował w cegielni w Katowicach. W 1932 roku powrócił do Chwałkowa, jednak do 1939 roku był bezrobotny i pracował jedynie dorywczo. Po wybuchu II wojny światowej przez całą okupację pracował przy pracach budowlanych. Po wyzwoleniu w 1945 roku zatrudnił się w PGR Skoraczew, gdzie pracował do 1954 roku i ze względu na stan zdrowia przeszedł na rentę. Zmarł 29 stycznia 1969 roku w Chwałkowie i został pochowany na tamtejszym cmentarzu parafialnym. Odznaczenia: Wielkopolski Krzyż Powstańczy - uchw. RP 11.10-0.909 z dnia 1958-11-10 | [«] [»] |
Sygnatura: OS-00070 |