Katalogi: |
Zdjęcia i ryciny |
Dokumenty |
Mapy i herby |
Dawna prasa |
Ludzie |
Legendy i mity |
Przedmioty |
Artykuły |
Bibliografia |
Szukaj według: |
Okresy |
Miejscowości |
Tematy |
Indeks osób |
Projekt WIR: |
O projekcie |
Redakcja |
Indeks osób | [ powrót ] |
Wincenty Skrzypczak ur. 1897 - zm. 1967 powstaniec wielkopolski, uhonorowany krzyżem Virtuti Militari Biogram Urodził się 1 kwietnia 1897 roku na folwarku w Zakrzewie jako syn fornala Tomasza Skrzypczaka i Katarzyny z d. Michalak. W 1915 roku został wcielony do armii niemieckiej i brał udział I wojnie światowej. Walczył na froncie francuskim. Urlopowany pod koniec 1918 roku, przybył do Książka, gdzie mieszkała jego rodzina, i do niemieckiego wojska już nie wrócił. Włączył się w przygotowania do powstania wielkopolskiego. W drugiej połowie grudnia wstąpił do Straży Ludowej w Książu. Wraz z oddziałem ksiąskiej SL wymaszerował w nocy 30 grudnia 1918 roku do Śremu na rozbrajanie niemieckiego garnizonu. 3 stycznia 1919 roku wstąpił jako ochotnik do 2 kompanii batalionu śremskiego dowodzonego przez chor. Mariana Trawińskiego. Już 13 stycznia kompania wyruszyła na front pod Leszno. Brał udział m.in. w walkach pod Kąkolewem. Jako żołnierz Grupy Leszno został wcielony do 6 PSWlkp. (później 60 PP). Przeszedł z pułkiem szlak bojowy. Był pod Zbąszyniem, gdzie brał udział w potyczkach przygranicznych z Niemcami, potem na froncie północnym pod Bydgoszczą, do której wkroczył ze swoją formacją 20 stycznia 1920 roku. W marcu 1920 roku wraz z pułkiem wyruszył na wojnę polsko-bolszewicką na Białoruś. Tam, gdy jego kompania atakowała 1 czerwca 1920 roku Swobodę, pod ostrzałem wyniósł z pola walki rannego żołnierza, za co otrzymał najwyższe odznaczenie żołnierskie ? Virtuti Militari. Podczas wojny był ranny w głowę. Został zdemobilizowany 12 lipca 1921 roku. Ożenił się 11 września 1921 roku w Książu z Franciszką Wacławską. Po zakończeniu służby wojskowej zamieszkał w Książku, gdzie pracował jako robotnik rolny, a następnie jako etatowy pracownik kolei. 23 kwietnia 1931 roku zmarła Franciszka. Ożenił się ponownie 21 czerwca 1931 roku w Książu z Agnieszką Kaźmierczak. W styczniu 1935 roku przeprowadził się do Chwałkowa, gdzie zamieszkał w przydzielonym przez kolej mieszkaniu przy dworcu. Po II wojnie światowej nadal mieszkał i pracował w Chwałkowie. Był członkiem Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914-1919 Koło Książ. Zmarł 25 sierpnia 1967 roku, Agnieszka zmarła w 1968 roku. Oboje zostali pochowani na cmentarzu parafialnym w Chwałkowie Kościelnym. ODZNACZENIA: Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari V klasy - za wojnę polsko-bolszewicką Krzyż Walecznych IIRP Wielkopolski Krzyż Powstańczy - uchw. RP 12.18-0.1054 z dnia 1958-12-18 Źródło: Powstańcy Wielkopolscy Ziemi Ksiąskiej Autor: Tomasz Jankowski, Katarzyna Gwincińska, Bohdan Kaczmarek Miejsce: Chwałkowo Kościelne | Sygnatura: OS-00066 Fot.: Śrem w Powstaniu wielkopolskim 1918-1919 Autor: Jarosław Wawrzyniak |