Wirtualna Izba Regionalna Gminy Książ Wielkopolski

Indeks osób

A | B | C | Ć | D | E | F | G | H | I | J | K | L | Ł | M | N | O | P | R | S | Ś | T | U | W | Z

Roman Barcikowski
ur. 1898 - zm. 1958
powstaniec wielkopolski

Biogram
Urodził się 28 XII 1896 w Poznaniu jako syn Stefana i Stanisławy z d. Gertych. Miał dwoje młodszego rodzeństwa: brata Józefa (1900-1980) i siostrę Antoninę (ur. 1908). Do 16 roku życia był uczniem Gimnazjum im. Fryderyka Wilhelma w Poznaniu. W 1910 rodzice zakupili majątki Konarskie i Jarosławki pod Książem w pow. śremskim. Ojciec zmarł w 1912 i Stanisława z dziećmi przeprowadziła się do Konarskiego. Kontynuował naukę w Gimnazjum w Śremie. Tam, z bratem Józefem byli współzałożycielami ruchu harcerskiego. Należał do tajnej organizacji gimnazjalistów Towarzystwo Tomasza Zana. Maturę zdał w 1914 roku. Nie ma informacji o powołaniu go do niemieckiej armii i uczestnictwie w I wojnie światowej, jednak już w grudniu 1918 występował w randze porucznika, zatem był wyszkolonym żołnierzem i doświadczonym frontowcem. W 1918 wraz z matką ufundował sztandar śremskiej Drużyny Harcerskiej im. Przemysława, w której jego młodszy brat Józef był drużynowym.

Powstanie wielkopolskie i wojna 1919-1921

18 XII 1918 wstąpił w szeregi tworzącego się tajnie oddziału Straży Ludowej w Książu. Był zastępcą komendanta SL obwodu Książ wieś - dowódcą był Konstanty Bniński. Jako dowódca wyprawy oczekiwał na rogatkach Śremu na przybycie ksiąskiego oddziału SL w nocy z 30 na 31 XII 1918 w celu rozbrojenia niemieckiego garnizonu. To on poinformował ksiąskich powstańców, że garnizon poddał się bez walki. Nie brał udziału we frontowych walkach powstania wielkopolskiego, bowiem dołączył do brata w 2 Pułku Ułanów Grochowskich i z końcem stycznia 1919 wyruszył na front wojny polsko-czeskiej. Brał udział w walkach o Śląsk Cieszyński do zakończenia konfliktu w II 1919. Następnie wraz pułkiem wrócił do Kalisza i w IV 1919 wyruszył na front ukraiński. Dalszy jego udział w wojnie polsko-bolszewickiej nie jest znany.

Odszedł do cywila jako porucznik rezerwy. Najprawdopodobniej osiadł w Jarosławkach, ponieważ Konarskim zarządzał jego brat Józef. 2 września 1929 r. ożenił się z Izabelą Karłowską z Poznania. Angażował się w uroczystości patriotyczne z okazji rocznic powstania wielkopolskiego w Książu. Był absolwentem Uniwersytetu Poznańskiego na wydziale prawa. W latach 1931 - 1933 był aplikantem sądowym w Sądzie Grodzkim w Śremie, Sądzie Okręgowym i Prokuraturze Sądu Okręgowego w Poznaniu. Do wybuchu II wojny światowej pełnił funkcję sędziego w Kępnie. 1 IX 1939 uciekł przez Niemcami na rowerze do Tarnopola. Co stało się dalej, nie wiadomo. Po wojnie pełnił funkcję sędziego w Lesznie, Krotoszynie i Szczecinie. W lutym 1957 r. był współzałożycielem Klubu Inteligencji Katolickiej w Szczecinie. Zmarł 10 V 1958 w Szczecinie. Został pochowany w Lesznie.

Odznaczenia:
Medal Pamiątkowy Za Obronę Śląska nadany przez Prezydium Rady Narodowej Księstwa Cieszyńskiego 2 X 1919

Źródło: Powstańcy Wielkopolscy Ziemi Ksiąskiej
Autor: Tomasz Jankowski, Katarzyna Gwincińska, Bohdan Kaczmarek

Miejsce: Konarskie

Sygnatura: OS-00304
Fot.: Archiwum rodziny Barcikowskich

Powiązane zdjęcia i ryciny:

Powiązane dokumenty:
List Romana Barcikowskiego do Stefana Raszewskiego

Powiązane wycinki prasowe:
Ogłoszenie Barcikowski Konarskie. Poradnik Gospodarski 1923 r.

Powiązane artykuły: