Katalogi: |
Zdjęcia i ryciny |
Dokumenty |
Mapy i herby |
Dawna prasa |
Ludzie |
Legendy i mity |
Przedmioty |
Artykuły |
Bibliografia |
Szukaj według: |
Okresy |
Miejscowości |
Tematy |
Indeks osób |
Projekt WIR: |
O projekcie |
Redakcja |
Ludzie | [ powrót ] Powstanie Wielkopolskie |
Ludwik Świtalski powstaniec wielkopolski [ur. 1887 - zm. 1969] Źródło: Powstańcy Wielkopolscy Ziemi Ksiąskiej Autor: Tomasz Jankowski, Katarzyna Gwincińska, Bohdan Kaczmarek Miejsce: Książ [ob. Książ Wielkopolski] Urodził się 23 lipca 1887 roku w Książu jako syn Michała i Anny z d. Opalińska. W 1901 roku ukończył szkołę powszechną w Książu i zaczął się uczyć zawodu piekarza, najpierw w Książu, a następnie w małym miasteczku w Westfalii. Tam też nabył uprawnienia mistrzowskie jako piekarz i cukiernik. W 1915 roku został powołany do armii niemieckiej i walczył na frontach I wojny światowej do końca 1918 roku. Po demobilizacji wrócił do Książa. Powstanie wielkopolskie Pod koniec grudnia 1918 roku wstąpił do Straży Ludowej w Książu. Brał udział w wyprawie ksiąskiego oddziału SL do Śremu, w nocy 30 grudnia 1918 roku na rozbrajanie niemieckiego garnizonu. Po powrocie następnego dnia uczestniczył w przejmowaniu władzy w Książu. Był w drużynie, która rozbroiła niemieckiego żandarma Klischa [Klitscha?]. 6 stycznia 1919 roku wstąpił na ochotnika do 2 kompanii batalionu śremskiego i tydzień później wyruszył ze swoją formacją na front pod Leszno. Walczył m.in. pod Kąkolewem, Pawłowicami i Robczyskiem. Jako żołnierz Grupy Leszno został wcielony do 6 PSWlkp. 30 kwietnia 1919 roku ze względu na zły stan zdrowia (zaszłości związane z I wojną światową) został zwolniony z wojska. Za zarobione w Westfalii pieniądze kupił kamienice w Książu, w której urządził piekarnię wraz ze sklepem. Ożenił się w 1921 roku w Borku z Marianną Kortz i do 1934 roku pracował wraz z żoną i wspólnikiem jako piekarz-cukiernik. W roku 1934 ciężko zachorował i nie mógł już pracować. Jego wspólnik źle zarządzał majątkiem i aby ratować to, co jeszcze zostało Ludwik sprzedał w 1936 roku kamienicę w Książu i przeniósł się z rodziną do Środy. Tam kupił kamienicę przy obecnej ulicy ks. Kegla 8 i zamieszkał w niej do końca życia. Po wkroczeniu wojsk niemieckich do miasta, został zmuszony do zamieszkania w dwóch pokoikach w swojej kamienicy. Pracował jako cieśla u okolicznych mieszkańców pochodzenia niemieckiego. Często chorował i nie mógł w związku z tym podjąć stałej pracy po wojnie. Zajmował się hodowlą trzody chlewnej i uprawą ogrodu. Zmarł 15 września 1969 roku w Środzie Wielkopolskiej i tam został pochowany. Odznaczenia: Odznaka Pamiątkowa Wojsk Wielkopolskich Wielkopolski Krzyż Powstańczy - uchw. RP 07.30-0.950 z dnia 1964-07-30 | [«] [»] |
Sygnatura: OS-00243 Fot. Zasoby własne | Autor: WIR |