Wirtualna Izba Regionalna Gminy Książ Wielkopolski

Ludzie

Antoni Buliński

powstaniec wielkopolski, właściciel hotelu
[ur. 1883 - zm. 1976]

Źródło: Kolekcja WIR
Autor: Tomasz Jankowski, Katarzyna Gwincińska, Bohdan Kaczmarek

Miejsce: Książ [ob. Książ Wielkopolski]

Urodził się 13 czerwca 1883 roku w Książu jako syn hotelarza i kupca Antoniego Bulińskiego i Katarzyny z d. Zimińska. Szkołę powszechną ukończył w Książu. W 1912 roku przejął przedsiębiorstwo po swoim ojcu. Hotel znajdował się naprzeciwko kościoła św. Mikołaja przy obecnej ulicy Jana Pawła II, w budynku marketu ADA. Ożenił się 21 maja 1912 z Leokadią Piasecką z Wyrzeki. Uczestniczył w I wojnie światowej od 1914 do 1918 jako żołnierz niemiecki w stopniu sierżanta. W walkach pod Verdun został ranny w nogę. Otrzymał Krzyż Żelazny - wysokie odznaczenie bojowe armii niemieckiej.

Powstanie wielkopolskie
Wstąpił do Straży Ludowej w Książu i pełnił służbę z bronią w ręku. Wraz z oddziałem SL wyruszył w nocy 30 grudnia 1918 roku do Śremu na rozbrajanie niemieckiego garnizonu. Ze względu na wiek nie brał udziału w walkach powstańczych na froncie.

Prowadził swoje przedsiębiorstwo (hotel i sklep) z sukcesem do wybuchu II wojny światowej, a początkowo nawet podczas okupacji hitlerowskiej. Od 1919 roku był członkiem Bractwa Strzeleckiego w Książu i użyczał sali swojego hotelu na zebrania brackie. Jego ojciec był cechmistrzem Bractwa do grudnia 1926 roku, on sam już od 1921 roku był członkiem zarządu i aktywnie się udzielał we wszystkich inicjatywach brackich. Był też członkiem wspierającym Ochotniczej Straży Pożarnej. Słynna w Książu sala pana Bulińskiego na piętrze sklepu była miejscem wielu bali i spotkań organizacyjnych w dwudziestoleciu międzywojennym i jeszcze do lat 50. XX wieku. Prowadzenie przedsiębiorstwa w czasach okupacji przerwało aresztowanie przez Gestapo Antoniego i jego córki Janiny 22 sierpnia 1941 roku pod zarzutem zdrady stanu (Hochverrat) za kolportaż prasy podziemnej. Antoni był więziony w Forcie VII w Poznaniu, Janina w Prezydium Policji przy ul. Ratajczaka w Poznaniu. W czasie kilkakrotnych przesłuchań, jakie odbywały się w siedzibie Gestapo (w dzisiejszym Domu Żołnierza przy ul. Niezłomnych) mieli możność kontaktować się wzrokiem i wzajemnie podtrzymywać na duchu. Zostali wypuszczeni na wolność dzięki interwencji wpływowego Niemca (dyrektora majątku Książek) 15 września 1941 roku. Z chwilą aresztowania Antoniego i Janiny okupacyjne władze wysiedliły resztę rodziny, która odtąd mieszkała kątem w podwórzu u państwa Gawrońskich w Rynku. Po II wojnie światowej powrócił do swego domu i do początku lat 50. prowadził sklep spożywczy. Później sklep został przejęty przez Gminną Spółdzielnię Samopomoc Chłopska. Przez Radę Państwa PRL został awansowany do stopnia podporucznika WP. Należał do ZBoWiD-u. Zmarł 22 sierpnia 1976 roku w Poznaniu. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Książu.

ODZNACZENIA:
Wielkopolski Krzyż Powstańczy - uchw. RP 12.22-0.764 z dnia 1966-12-22

Sygnatura: OS-00144
Fot. Zasoby własne | Autor: WIR

Jeśli możesz uzupełnić opis tego obiektu, napisz do nas: wir.ksiazwlkp[@]gmail.com. Użyj sygnatury obiektu (dwie linie wyżej).

Obiekty powiązane.