Bolesław Krajewski (1895-1944)
powstaniec wielkopolski
Urodził się w Książu Wielkopolskim (w domu przy obecnej ulicy Jana Pawła II) w dniu 13 grudnia 1895 roku jako szesnaste z kolei dziecko Marcina Krajewskiego i jego drugiej żony Antoniny z Ratajskich. Od roku 1910 mieszkał z rodziną w Nowym Mieście nad Wartą, gdzie jego ojciec miał piekarnię. Po wybuchu I wojny światowej został wcielony do armii niemieckiej i walczył m.in. na froncie zachodnim pod Verdun (był kilka razy ranny). Po zakończeniu wojny wrócił do Nowego Miasta.
Powstanie wielkopolskie i wojna 1919-1921
28 grudnia 1918 wstąpił do organizującej się w Nowym Mieście Straży Obywatelskiej. Brał czynny udział w obejmowaniu przez powstańców urzędów administracyjnych i kolejowych oraz w rozbrajaniu załogi niemieckiej garnizonu Jarocin. W lutym 1919 roku wstąpił do 1 Pułku Ułanów Wielkopolskich (później 15 Pułk Ułanów Poznańskich). Brał udział w walkach na froncie zachodnim pod Zbąszyniem i nad Notecią w ramach obrony granic przed armią niemiecką, a następnie w wojnie polsko-bolszewickiej. Za udział w tej wojnie został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari oraz Krzyżem Walecznych z trzema okuciami.
Po wojnie był oficerem zawodowym w 25 Pułku Ułanów Wielkopolskich. Od 1932 roku dowodził 6 szwadronem pionierów (w stopniu rotmistrza). Brał udział w wojnie obronnej 1939 - w walkach Armii Poznań w Puszczy Kampinoskiej. Ranny w obronie Warszawy. Aresztowany przez gestapo w 1943 roku został stracony w więzieniu niemieckim przy ul. Młyńskiej [...] (więcej)
Źródła biogramu: Powstańcy Wielkopolscy Ziemi Ksiąskiej, Tomasz Jankowski, Katarzyna Gwincińska, Bohdan Kaczmarek
Miejscowość: Książ || Fot.: archiwa rodzinne
Sygnatura: OS-00346
