Ludwik Świtalski (1887-1969)
powstaniec wielkopolski
Urodził się 23 lipca 1887 roku w Książu jako syn Michała i Anny z d. Opalińska. W 1901 roku ukończył szkołę powszechną w Książu i zaczął się uczyć zawodu piekarza, najpierw w Książu, a następnie w małym miasteczku w Westfalii. Tam też nabył uprawnienia mistrzowskie jako piekarz i cukiernik. W 1915 roku został powołany do armii niemieckiej i walczył na frontach I wojny światowej do końca 1918 roku. Po demobilizacji wrócił do Książa.
Powstanie wielkopolskie
Pod koniec grudnia 1918 roku wstąpił do Straży Ludowej w Książu. Brał udział w wyprawie ksiąskiego oddziału SL do Śremu, w nocy 30 grudnia 1918 roku na rozbrajanie niemieckiego garnizonu. Po powrocie następnego dnia uczestniczył w przejmowaniu władzy w Książu. Był w drużynie, która rozbroiła niemieckiego żandarma Klischa [Klitscha?]. 6 stycznia 1919 roku wstąpił na ochotnika do 2 kompanii batalionu śremskiego i tydzień później wyruszył ze swoją formacją na front pod Leszno. Walczył m.in. pod Kąkolewem, Pawłowicami i Robczyskiem. Jako żołnierz Grupy Leszno został wcielony do 6 PSWlkp. 30 kwietnia 1919 roku ze względu na zły stan zdrowia (zaszłości związane z I wojną światową) został zwolniony z wojska.
Za zarobione w Westfalii pieniądze kupił kamienice w Książu, w której urządził piekarnię wraz ze sklepem. Ożenił się w 1921 roku w Borku z Marianną Kortz i do 1934 roku pracował wraz z żoną i wspólnikiem jako piekarz-cukiernik. W roku 1934 ciężko zachorował i nie mógł już pracować. Jego wspólnik [...] (więcej)
Miejscowość: Książ || Fot.: Zasoby własne, WIR
