Ludzie

Marcin Gerwazik (1898-1968)

powstaniec wielkopolski

Urodził się 13 października 1898 roku w Konarskiem jako syn kowala, Jana Gerwazika i Stanisławy z d. Dębska. W latach 1905-1912 uczęszczał do szkoły powszechnej. Po ukończeniu nauki pomagał ojcu w kuźni. W roku 1916 został powołany do wojska niemieckiego i walczył na frontach I wojny światowej. Po zakończeniu wojny, w grudniu 1918 roku wrócił do domu.

Powstanie wielkopolskie i wojna 1919-1921
Wraz z oddziałem Straży Ludowej z Książa wyruszył w nocy 30 grudnia 1918 roku do Śremu w celu rozbrojenia niemieckiego garnizonu. Pozostał w Śremie i od razu wstąpił śremskiego batalionu powstańczego. Nie mamy informacji, gdzie i czy walczył w powstaniu dalej w powstaniu. Po zakończeniu powstania, 17 lutego 1919 roku wstąpił do 1 Pułku Artylerii Polowej Wielkopolskiej (później 15 PAPWlkp) i wraz z tą formacją brał udział w walkach o Wągrowiec, Szubin, Nakło, Inowrocław i Kcynię. Został ranny i przebywał w szpitalu w Kcyni. Po wyzdrowieniu wrócił na front. Został zwolniony z wojska w 1921 roku

W tym też roku ożenił się z Zofią Paprzycką i na stałe zamieszkał w Poznaniu. Pracował w firmie Bracia Borkowscy Skład Elektrotechniczny. W czasie okupacji przebywał w Poznaniu, a po wyzwoleniu pracował w Poznaniu jako stróż. Zmarł 22 lutego 1968 roku w Poznaniu i został pochowany na poznańskim cmentarzu Miłostowo.

Odznaczenia:
Wielkopolski Krzyż Powstańczy - uchw. RP 12.06-0.956 z dnia 1957-12-06

Miejscowość: Konarskie || Fot.: Zasoby własne, WIR