Ludzie

Stanisław I Rodziak (1899-1982)

powstaniec wielkopolski

Urodził się 8 kwietnia 1899 roku w Kołacinie jako syn gospodarza Michała Rodziaka i Franciszki z d. Jankowiak. Ukończył cztery klasy szkoły powszechnej w Kołacinie. Po zakończeniu nauki pracował w gospodarstwie rodziców do ukończenia 18 lat. W 1917 roku został powołany do niemieckiej armii i walczył na frontach I wojny światowej. Do domu wrócił w grudniu 1918 roku i przyłączył się do powstania wielkopolskiego. 2 stycznia 1919 roku wstąpił jako ochotnik do 3 kompanii dolskiej batalionu śremskiego dowodzonej przez ppor. Tomasza Paula. Z kompanią został najpierw wysłany do Biedruska, a już 6 lutego 1919 roku trafił na front pod Rawicz. W trakcie walk wcielony do 11 Pułku Strzelców Wielkopolskich (później 69 Pułk Piechoty) przeszedł z pułkiem szlak bojowy. Został zdemobilizowany w 1921 roku. Ożenił się 7 listopada 1926 roku w Książu z Wiktorią Garbarek, córka Michała i Wiktorii z d. Idkowiak. Po rocznym wypoczynku od wojska zaczął jeździć jako robotnik sezonowy na Wołyń, gdzie pracował do rozpoczęcia II wojny światowej w 1939 roku. W 1940 roku został wysłany na roboty przymusowe do Niemiec do Niedersachswerfen. Po zakończeniu wojny wrócił do domu i już 1945 roku rozpoczął pracę w młynie w Książu. Pracował tam do 1957 roku, później zatrudnił się w cegielni w Książu, gdzie pracował do 1960 roku. Należał do ZBoWiD-u Koło Książ. Zmarł 20 marca 1982 roku, Wiktoria zmarła 2 lipca 1973 roku. Oboje zostali pochowani na cmentarzu parafialnym w Książu Wielkopolskim.

Odznaczenia:
Wielkopolski [...] (więcej)

Miejscowość: Książ