Ludzie

Wojciech Szczepański (1896-1965)

powstaniec wielkopolski

Urodził się 1 kwietnia 1896 roku w Bronisławiu w pow. średzkim jako syn gospodarza Józefa Szczepańskiego i Elżbiety z d. Nur. Do 16 roku życia pracował w gospodarstwie rodziców, a następnie uczył się zawodu leśniczego w nadleśnictwie Czaszewo w pow. wrzesińskim, gdzie pracował aż do powołania do wojska niemieckiego w roku 1915. W 1916 roku został wysłany na front wschodni. Tam, raniony w pośladki, został wzięty do niewoli rosyjskiej, z której powrócił w 1918 roku. W październiku tego roku został ponownie zaciągnięty do niemieckiej armii, ale zdezerterował i ukrywał się do wybuchu powstania.

Powstanie wielkopolskie i wojna 1919-1921
27 grudnia 1918 roku wstąpił do kompanii grodziskiej i w jej składzie walczył na froncie pod Zbąszyniem i Nowym Tomyślem, pod dowództwem por. Kazimierza Zenktelera. Brał udział w zdobywaniu broni i rozbrajaniu Niemców, w przejmowaniu władzy przez Polaków w Grodzisku i Buku. W trakcie walk na froncie zachodnim został wcielony do 1 Rezerwowego Pułku Piechoty kpt. Kazimierza Zenktelera, przemianowanego później na 155 PP i ostatecznie 73 PP. Przeszedł ze swoim pułkiem szlak bojowy i został zdemobilizowany 9 lipca 1921 roku.

Po powrocie z wojska objął posadę leśniczego w Mchach. W 1922 roku ożenił się w Książu z Władysławą Tylińską. Pracował jako leśniczy do 1931 roku, kiedy to został zwolniony. Osiedlił się w Książu i prowadził sklep bławatów do września 1939. Po wkroczeniu Niemców do Książa jego brat Józef został rozstrzelany w egzekucji [...] (więcej)

Miejscowość: Książ